Eenvoud | Stilte | Meditatie | Bezinning | Natuur
Tijdens onze jaarlijkse natuurretraite kamperen we in het wild, aan de rand van natuurgebied de Oude Venen (Friesland). We mediteren in de buitenlucht en ontmoeten onszelf en de natuur door open te luisteren, te kijken en te ervaren.
Data voor 2023 zijn:
maandag 31 juli – vrijdag 4 augustus
maandag 7 – vrijdag 11 augustus
De retraite duurt 4 dagen en wordt jaarlijks 2x in de maand augustus georganiseerd. In 2023 zijn de data:
Met eigen vervoer naar Warga (Friesland), of je kunt afgehaald worden van station Leeuwarden. Vanaf Warga varen we met de boot naar het schiereiland.
Tent en kampeerspullen (behalve kook- en eetgerei), eventueel creatieve materialen. Voor een meditatiekussen en -mat wordt gezorgd.
€305,- (aanmelden vóór 1 mei), €325,- (aanmelden na 1 mei). Kosten zijn inclusief eten/drinken en boottocht
Tijdens deze dagen ontmoeten we de natuur door open te luisteren, te kijken en te ervaren. In het Japans wordt dat shinrin-yoku (bosbaden) genoemd. We proberen dat te doen op een directe manier, dus zonder tussen komst van ideeën, concepten en oordelen. Onze waarnemingen kunnen we vorm geven door taal (gedicht), tekenen, fotograferen of andere uitdrukkingsvormen, maar dat hoeft niet.
(…) en dank aan het eiland, ’t dansend licht, de opkomende zon, de berken, en al die mooie momenten van schoonheid, verwondering en troost.
“We waren met een klein groepje (vijf mensen) en die intimiteit was heel passend bij dit kleine natuurreservaat. Tenjo, die de week begeleidde, hield elke dag bij de koffie een kleine toespraak waarbij ze ons aanmoedigde om de omgeving met onze zintuigen direct te ervaren. Als we wilden konden we uitdrukking geven aan die ervaringen door te tekenen of te schrijven. Dat leverde mooie impressionistische tekeningen en soms ook heel nauwkeurige observaties op. […] En als laatste, maar niet het minste: de kok schotelde ons drie keer per dag een heerlijke maaltijd voor. Dat hij zich redde in de buitenkeuken, die het door hevige regenval soms zwaar te verduren kreeg, is een wonder. Gelukkig was het ook vaak genoeg droog en konden we buiten eten. De laatste avond stookten we een vuurtje dat nog lang na gloeide. Net als mijn herinneringen aan deze heerlijke week.”
De graspluimen wuiven
Ondanks de brandende zon
Onvermoeibaar door
(……) Bij aankomst was ik aanvankelijk een klein beetje teleurgesteld. Ik had gehoopt lange wandelingen door de natuur te maken, maar het langst mogelijke rondje door dit bos was in zeven minuten afgelegd. Wat gingen we dan de hele dag doen, vroeg ik me hardop af. ‘Dat is juist de hele bedoeling,’ zei onze begeleidster, zenleraar Tenjo opgewekt, ‘dat er niets te doen is.’Gek genoeg viel er door haar woorden juist een last van me af: ik mocht mijn verlangens en verwachtingen gewoon loslaten. Wat een opluchting. (.…)
